Ik kom in actie om kinderen in het WKZ te laten sporten en bewegen!
Alda Elzinga
Al vrij snel had ik er spijt van dat ik me had aangemeld voor de nieuwste challenge van het WKZ ‘Kilometers maken voor het goede doel’. Waar had ik mezelf nu weer in gemanoeuvreerd? Een sportieve uitdaging? Mijn kracht ligt nou niet precies op het sportieve vlak. Ik heb een aantal fysieke mankementen, waardoor veel sporten afvallen.
Oké. Ik kan wandelen. En een stukje fietsen.
Gedachten tuimelden door mijn hoofd::
Hier ben ik te druk voor.
Op dit moment komt het al helemaal niet uit om extra te gaan bewegen.
In mijn team zitten een aantal serieuze sporters, wat kan ik nou helemaal bijdragen.
In zekere zin ben ik misschien wel een belasting voor mijn team.
Ik, als 55+ er..?
En waarom ik eigenlijk?
Ik heb veel jongere en sportievere collega’s, waarom doen zij niet mee?
Een zwaar gevoel van vermoeidheid trok door mijn lijf. Nee, niks voor mij.
In mijn werk als psycholoog/cognitief gedragstherapeut ben ik bedreven in de kunst van het omdenken. Verandering van perspectief geeft vaak weer ruimte. ‘When life gives you lemons, make lemonade.’ De citroenen staan dan voor tegenslag of moeilijkheden in het leven, limonade maken is ze in iets positiefs veranderen zodat er meer ruimte komt voor optimisme. Timing is daarbij wel belangrijk; er is weinig ruimte voor verandering als je mond vol is van het zuur.
In voorjaar van 2022 beginnen we hopelijk weer met het draaien van het groepsprogramma ‘Dit ben ik’, een uitdagend programma op fysiek en mentaal vlak voor kinderen van 8-12 jaar met een medische aandoening. Met sport en spel, maar ook door het werken met bijvoorbeeld de vier basisemoties, willen we de veer- en draagkracht van de kinderen vergroten. Je zou kunnen zeggen dat onze WKZ kinderen soms echt wel een netje citroenen aangereikt gekregen hebben in het leven.
Ik heb aan de wieg gestaan van dit programma en inmiddels 9 groepen gedraaid. En ik kijk uit naar de volgende groep! Hoe vaak heb ik geen mooie dingen zien gebeuren in de groep en kinderen gezien die het aandurfden om een fysieke en/of mentale hindernis te nemen. Dat meisje met osteogenesis imperfecta bijvoorbeeld, die met nat gips (breuk in onderbeen) van de gipskamer in het WKZ naar de groep kwam omdat ze (zittend) toch mee wilde doen. Of die jongen die het aandurfde in de groep voor het eerst te vertellen over zijn stoma. Steeds weer zie ik een enorme kracht in (h)erkenning vinden in de groep en samen werken.
Daarmee is de cirkel rond, dacht ik. De gedachten en hindernissen die ik ervaar, zijn dezelfde als die van de kinderen die twijfelen over deelname aan de groep. Die niet goed durven of denken dat het te moeilijk is. Die we proberen te motiveren om toch mee te doen omdat aandacht voor wat er wel kan in plaats van te blijven bij wat niet kan uiteindelijk een betere kwaliteit van leven geeft.
En dus moet ik aan de slag.
Limonade maken.
Kom maar op met die citroenen.
Prestaties
Bekijk alle
Vanavond het laatste rondje gelopen in de vorm van een .... 🤗 Het was een mooie ervaring, doel gehaald en een mooi bedrag opgehaald voor het goede doel 💪 Heel erg bedankt voor je steun!
Natuurlijk vandaag nog een wandeling doen. Vertrokken met zon, beloond met een prachtige regenboog en daarna zeiknat geregend. Heerlijk!
Je doet mee met een challenge of niet..
Zegt de man die in het weekend wel een keertje mee zou lopen. 'Moet je de tuin zien..'. Ik zie onze tuin in herfsttooi. Nu ik probeer zo veel mogelijk kilometers te lopen voor het goede doel heb ik inderdaad geen bladeren geharkt. Best mooi vind ik zelf 🤗
Ik houd van dit weer, strak blauwe lucht en lekker fris. Heerlijk!
zei een goede vriend toen we wat kilometers gingen lopen. Bij Haarzuilens dit keer, met heerlijke lunch!
Ik zou nooit op de fiets op verjaardagsvisite gegaan zijn als ik niet mee deed aan deze challenge. Mooi meegenomen: je maakt de kilometers echt wel sneller 😄 Een degelijke Gazelle trouwens, geen e-bike.
Het is al vaker tegen me gezegd; je kunt beter vaker kleinere afstanden lopen. Dan voorkom je klachten. Ja, soms ben ik een beetje dom. Vandaag bij de wandeling ook nog vergeten Strava aan te zetten. Zucht. Hoeveel dagen nog..? Wat er nu geregistreerd is, is de wandeling van de bank naar de koelkast en weer terug🍷
Met mijn buurvrouw een stevig rondje gestapt. Heel gezellig!
Vanmorgen klein rondje gelopen, lekker frisse start! En veel collega's met de verkeerde schoenen... 🤣
Mijn ouders zijn trots op me. Zeggen ze. Maar dit was nog niet vertaald in een donatie. Gisteren tijdens de theevisite dus lichte druk uitgeoefend. En ja hoor, een mooi bedrag bijgeschreven voor het goede doel 🤗
Strava is niet bedoeld om stappen te tellen. Strava is voor serieuze sporters die lange afstanden fietsen en/of hardlopen. Ik zit er alleen maar op omdat ik mee doe aan de sportieve challenge van het WKZ. En dus telde ik vandaag wel stappen. Voor elke afstand die ik liep zette ik Strava aan. En dat tikt lekker aan voor mijn saldo 🤗
We vinden het een goede formule; op zondag een museum bezoeken, lunch en wandeling steeds in een ander stadje. Vandaag Schoonhoven. Grijs, grauw, waterkoud en groot onrecht.
Het plan was om met de man die in het weekend wel een keertje mee zou lopen, het jaagpad langs de Rijn naar Harmelen af te wandelen. Een ietwat nerveus want Hij zou komen. En Hij was er, in Harmelen. Tevreden stapten we de bus terug in.
Vandaag moest ik langs een aantal winkels. Fiets laten staan en lekker wat kilometers gelopen. Die tellen weer mooi mee.
In 2011 ben ik geopereerd aan een nekhernia. Gelukkig ging het na de operatie beter, maar er was wel myelopathie ontstaan. Met medicijnen is daar goed mee te leven. Nu, dag 9 van de challenge, heb ik pijn in mijn nek en het brandt in mijn benen. Volgens mijn coach ben ik te hard van start gegaan en moet ik een tandje terug schakelen. Ik vind het lastig. Mijn lijf moet natuurlijk ook wennen aan meer beweging. Wat is verstandig..?
Op maandagmiddag drink ik thee met mijn moeder. Met een chocolaatje. Vandaag doen we er ook een wandeling bij. Dubbel lekker!
Toen we vertrokken was de lucht blauw maar na 500 meter liepen we door de wind en de regen
Beiden al op een mooie leeftijd en jong van geest. Deze kilometers tellen dubbel hoor, achter de rollator kost het meer moeite.
Aan de wandel door bos en duinen met een heel lieve vriendin. Tussendoor even lunchen natuurlijk
Na de congresdag gisteren had ik een moeilijk moment toen de wekker ging. Gewoon opstaan en gaan wandelen met een leuke collega. Beloond met prachtige plaatjes!
